۱۳۸۹ تیر ۳۰, چهارشنبه

tea party

بالکن تالار وحدت طبقه ی سوم...
راحتی محض...
به سقف که نگاه می کنم و اون لوستر بزرگ رو می بینم یاد بچگی هام می افتم
دوست داشتم یک پروانه بودم و توی یک لوستر خیلی بزرگ زندگی می کردم.
نور زیبا...
مهمونی های کوچک می گرفتم و بقیه پروانه ها رو به صرف چای دعوت می کردم.
کاش بالهایم بنفش بود.
کلا سقف تالار وحدت مکان خیلی خوبی برای زندگی کردنه.
کاش چراغ هاشو هیچ وقت خاموش نکنن.

۱ نظر:

نیلو بهداد گفت...

من لینکت کردم مهتـــاب جان
وبتم خیلی قشنگه